Na een overlijden vragen instanties, zoals banken bijvoorbeeld, in sommige om een verklaring van erfrecht. Dat is een verklaring opgesteld door een notaris, waarin onder meer staat aangegeven wie er is overleden en wie er bevoegd is/zijn om de nalaten nalatenschap af te wikkelen. Een bank bijvoorbeeld wil zeker weten dat ze aan de juiste persoon toegang geven tot de bank- en spaarrekening van de overledene.
Ook om een woning uit de erfenis te kunnen verkopen, is meestal een verklaring van erfrecht nodig.
Onderzoek notaris
Wie de juiste persoon is, is niet meteen voor iedereen duidelijk. De notaris onderzoekt wie dat is. Hij heeft de expertise en toegang tot de informatie die nodig is om dat onderzoek te doen.
De notaris controleert onder meer in het Centraal Testamentenregister of er een testament is. Als dat zo is, bekijkt de notaris het testament om vast te stellen wat er geregeld is.
Als er geen testament is, dan zoekt de notaris uit wie de wettelijke erfgenamen zijn.
Wanneer de notaris in beeld heeft wie de erfgenamen zijn, worden deze erfgenamen benaderd en geïnformeerd. De notaris moet de identiteit van de erfgenamen controleren. De erfgenamen moeten een keuze maken over de aanvaarding van de nalatenschap. De notaris informeert over de verschillende mogelijkheden die er zijn, en wat de (mogelijke) gevolgen van de verschillende keuze zijn.
Soms geen verklaring nodig
Niet in alle gevallen is een verklaring van erfrecht nodig. Soms volstaat bijvoorbeeld de akte van overlijden. Deze wordt afgegeven door de gemeente en ontvangen de erfgenamen kort na het overlijden. Je kunt bij de bank(en) informeren of het overleggen van een verklaring van erfrecht nodig is.